Vanaf Andasibe had George van Centre Lambahoany veel zaken geregeld. Op zondag zouden we rond 7 uur vertrekken met het busje naar de oostkust. Om 11 uur zouden we in Manambato aan het Rasoabemeer aan moeten komen, waar we opgevangen zouden worden door een schipper. Het lukte om rond 11 uur daar aan te komen. We gingen op het terras van Chez Luigi zitten.

Zware wolken kwamen vanaf het meer naar het terras, waardoor een hevige regenbui onder ons op het strand viel. Het was benauwd tropisch warm.  Onze bagage werd door Mamy van het busje geladen. We maakten weer een groepsfoto van de groep met Mamy er bij.

Ik had bij de eigenaar van Chez Luigi al geïnformeerd of de schipper er was. Die kwam rond 12 uur naar ons toe. Onze bagage werd op het strand gelegd en even later kwam de boot aanvaren. Het was inmiddels droog geworden.

Mamy had zijn vrouw en zijn twee kinderen naar Andasibe laten overkomen en zij waren die ochtend meegereden naar Manambato. Mamy en zijn familie zouden met ons meegaan en de volgende dag met Petra terugvaren en dan samen met het busje terugrijden naar Tana. We stapten allemaal in de boot en we maakten een vaartocht van anderhalf uur over het meer, door her kanaal van Pangalanes naar het Ampitabe meer  ten noorden van het eerste meer.

We legden aan bij hotel Palmarium aan het Ampitabe meer.

Op het terras van het Palmarium namen we een lunch. Tijdens onze lunch moesten we de lemuren rondom het terras in de gaten houden. Een zwart-witte ruffed lemuur liep over de tafels, maar werd snel weggejaagd  door het personeel.

Ik deed met een deel van onze groep een excursie in het gebied rondom het hotel. We kwamen een aantal lemuren tegen, die hier waren uitgezet. Het waren dus half tamme lemuren.  Tijdens de excursie kwamen de bruin lemuren, een zwart-wit ruffed lemuur en een sifaka rond ons springend langs.  We konden hen gemakkelijk voeren met behulp van de bananen, die onze gids bij zich had.

De lemuren gebruikten ons ook als springplank, ze sprongen op onze schouders en hoofden.

Omstreeks vijf uur namen we afscheid van onze gids. Onze groep en de familie van Mamy stapten weer in de boot, die nog bij de steiger lag. We vaarden het meer overen gingen verder op weer het kanaal van Pangalanes in.

Bij het vissersdorp Andranokoditra legden we aan bij een steiger.  We liepen daar de duinrug omhoog, waar ook de spoorlijn van Moramanga naar Tamatave loopt. Aan de andere kant van de spoorlijn lag het hotel Orchidee, waar we die nacht zouden slapen. We keken op de Indische Oceaan uit, met een mooi zandstrand en een ruisende zee. Na een welkomsdrankje werden we naar onze bungalows gebracht. Het was een paradijselijke omgeving.

Na het diner kwam een groep vrouwen uit het vissersdorp in het restaurant dansen. We moesten om de beurt meedansen. Die nacht sliep ik met het geluid van de branding in.